Quid adiuvas?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Ea possunt paria non esse. Duo Reges: constructio interrete. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quae cum dixisset, finem ille. Sed ille, ut dixi, vitiose. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.

Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis;
Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.

Mihi enim satis est, ipsis non satis.

At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Et quidem, inquit, vehementer errat; Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.

Pollicetur certe.: Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.
Bork: Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Proclivi currit oratio.: Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
Beatum, inquit.: Sed fac ista esse non inportuna;
Frater et T.: Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum
obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant;

-delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere,
delector, inquam, et familia vestra et nomine.

Qui si ea, quae dicit, ita sentiret, ut verba significant, quid inter eum et vel Pyrrhonem vel Aristonem interesset?

Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.
An hoc usque quaque, aliter in vita?
Hoc est non dividere, sed frangere.
Desideraret enim valitudinem, vacuitatem doloris, appeteret etiam conservationem sui earumque rerum custodiam finemque, sibi constitueret secundum naturam vivere.
Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?